Huizen ver was het gejoel te horen. De overwinningskreten, van mij en mijn drie oudere zusters, wanneer we met zijn vieren samen mijn vader omver wisten te krijgen.

Mijn vader was vroeger een grote en sterke man. Dus dat was, kan ik je wel vertellen, een hele klus en vroeg om samenwerking tussen de gezusters. Één klemde zich om zijn linkerbeen en één om zijn rechter en dan was het de taak van de andere twee om aan zijn armen te gaan hangen. En daar ging hij dan onder luidt gejoel, de boom van een man.

En deze boom is vandaag dan voorgoed geveld. Geen overwinningskreten dit keer, maar gepaste stilte.

Zijn velling woelt mijn eigen wortels bloot. Trekt er als het ware een stuk tussenuit. En zorgt ervoor dat ik de verbindingen met anderen weer extra bewust ben. Samen maar ook alleen zal zijn o(m)vergaan stukje bij beetje een plek krijgen

Dag pa, doe de hartelijke groeten aan opa, oma en alle pilaren die jou zijn voorgegaan.

Liefs van je jongste telg.